Skryba poprawił okulary patrząc się na gości znacząco. Tym razem postanowił nie uchylać rąbka tajemnicy publicznie. Nie chciał zepsuć opowieści osobom, które wolałyby ją usłyszeć od samego początku
Skryba poprawił okulary patrząc się na gości znacząco. Tym razem postanowił nie uchylać rąbka tajemnicy publicznie. Nie chciał zepsuć opowieści osobom, które wolałyby ją usłyszeć od samego początku
Uwaga planuje rewolucję! Postanowiłem ponownie utrudnić sobie życie. Zgłosiłem moją książkę do dwóch recenzentów na wattpadzie oraz do konkursu pisarskiego (również na wattpadzie). Te działania spowodowały, że ponownie otworzyło mi się krytyczne myślenie wobec moich wypocin. Na przykład zauważyłem, że rozdział drugi jest ogromną kobyłą. Z tego powodu zostanie wkrótce podzielony na trzy(!) części. To …
Wiktor był hersztem organizacji rozbójniczej, grasującej po szlakach handlowych Starej Brytonii, znanej pod nazwą Druidzi. Był on poszukiwany listem gończym, a za jego głowę była aktualnie wyznaczona suma w postaci dziesięciu tysięcy srebrnych monet. Była to suma na tyle poważna, że wprowadzała w niebezpieczne zawahanie nawet samą przywódczyni przestępczego półświatka w Genevieve.
Zbliżył się do lady i stanął tuż obok wysokiej kobiety z krótkimi miedzianymi włosami. Zmierzył wzrokiem jej ubiór, który zdecydowanie bardziej pasował do kogoś z licznej grupy najemników, którzy nadal przyglądali mu się aż nadto uważnie, niż do tak pięknej kobiety. Zauważyła jego wzrok i lekko przechyliła głowę, zerkając na niego z zainteresowaniem.
Kiedy grupka zmęczonych podróżników wyruszyła w drogę, słońce stało już wysoko. Podążali na południowy wschód, usiłując odnaleźć właściwą drogę. Udało im się to dopiero po południu. Trafili na duże skrzyżowanie szlaków. Znajdowały się tam tabliczki, wskazujące najbliższe duże miasta. Droga w kierunku północnym prowadziła do Lorenian, podążając natomiast w przeciwną stronę można było dotrzeć Flumestris. Drugi szlak ciągnął się na północny-zachód prosto do Genevieve. Ostatnia tabliczka wskazująca na przeciwną stronę do tabliczki z napisem “Genevieve”, miała na sobie napis “Svenslau”.
Mężczyzna nazywał się Natan i nie był to pierwszy raz, kiedy niósł wiadomość do Króla Żebraków. Niestety skłamałby, gdyby powiedział, że był do tego przyzwyczajony.
Cały rozdział pierwszy już jest dostępny na YouTube! Zgodnie z zapowiedzią, wracam do umieszczania fragmentów trzeciego rozdziału, na moim blogu (ogłoszenie jest niestety po fakcie dokonanym, bo trzy fragmenty już są na blogu). Być może będę coś w międzyczasie wrzucał na swój kanał. Mam sporo niewypałów w czytaniu i mam zamiar ich użyć w mojej …
Rysy jego twarzy również niczym się nie wyróżniały, a wręcz były po prostu nieciekawe. Była to twarz, której nie chciało się pamiętać, ale nie dlatego, że była brzydka. Była tylko nudna i bardzo pospolita. Takie twarze widywało się praktycznie na każdej ulicy Genevieve.
Najemnicy rzucili się wypełniać polecenia. Po dłuższej chwili jeden z ludzi starego szlachcica zbiegł ze schodów, trzymając w ręku piękny zdobiony miecz. Chciał się zbliżyć do swojego starego szlachcica, ale widząc co on robi, zbladł i zwymiotował.