W tym samym czasie bliźniaki grali z rycerstwem w kości i pili piwo. Tej nocy fortuna im sprzyjała. Wygrali całkiem sporo cenności, ale najważniejszym trofeum był…
Wieczorem natknęli się na gospodę o nazwie “Pod Jelenim Porożem”. Znajdowała się na leśnej polanie. Od głównego szlaku prowadziła do niej wąska ścieżka, którą łatwo było w ciemnościach przeoczyć, o czym przekonała się cała drużyna. Początkowo z rozpędu minęli zjazd do gospody, ale zatrzymał ich głośny gwar od strony lasu.
Stary siwek leniwie truchtał ubitym szlakiem. Jego jeździec czujnie rozglądał się po leśnej okolicy. Kiepskie uzbrojenie składające się z aketonu, dwóch naramienników, zardzewiałego napierśnika oraz hełmu z przyłbicą, zgodnie z zamysłem jeźdźca, miało kojarzyć się z ubogą szlachtą, albo błędnym rycerstwem. Uniósł przyłbicę, odsłaniając pospolitą twarz, po której tylko nieliczni rozpoznaliby Duncana Wielu Twarzy o przydomku Królewski Sztylet.
Po wejściu do sali bankietowej ujrzał młodego mężczyznę, którego nie rozpoznał. Zdziwiło go to. Zazwyczaj znał tożsamość posłańców królewskich. Przyjrzał się uważniej swojemu gościowi. Miał on nudne rysy twarzy, które kojarzyły się mu jednoznacznie z wywiadem. Ubranie posłańca również nie wzbudzało większego zainteresowania.
Tłum powoli zaczynał się rozchodzić. W planie była kolejna egzekucja, ale tym razem był to mało komu znany człowiek. Skazaniec nazywał się Leo i był właścicielem gospody “Gruby Smok”.
Sam herszt Druidów stał właśnie przed pieńkiem ze związanymi za plecami rękami. Wyglądał źle. Włosy miał mocno potargane i przetłuszczone, oczy przekrwione i szalone, a z warg ciekła mu cienka struga śliny. Obok niego stał kat. Był to mężczyzna kolosalnych rozmiarów ubrany w jednolitą czerń.
Wznawiam działalność na YouTube. W następnym tygodniu planuje zacząć nagrywać drugi rozdział. W międzyczasie postanowiłem zrobić lekką odskocznie od tematów fantasy i zacząłem pracę nad poradnikiem, który nazwałem “Jak być produktywnym”…
Skryba poprawił okulary patrząc się na gości znacząco. Tym razem postanowił nie uchylać rąbka tajemnicy publicznie. Nie chciał zepsuć opowieści osobom, które wolałyby ją usłyszeć od samego początku
Skryba poprawił okulary patrząc się na gości znacząco. Tym razem postanowił nie uchylać rąbka tajemnicy publicznie. Nie chciał zepsuć opowieści osobom, które wolałyby ją usłyszeć od samego początku
Uwaga planuje rewolucję! Postanowiłem ponownie utrudnić sobie życie. Zgłosiłem moją książkę do dwóch recenzentów na wattpadzie oraz do konkursu pisarskiego (również na wattpadzie). Te działania spowodowały, że ponownie otworzyło mi się krytyczne myślenie wobec moich wypocin. Na przykład zauważyłem, że rozdział drugi jest ogromną kobyłą. Z tego powodu zostanie wkrótce podzielony na trzy(!) części. To …