Delikatne pukanie przyniosło długo oczekiwaną ulgę. Drzwi otworzyły się. Do środka zajrzał barczysty mężczyzna o głębokich, podkrążonych oczach, który od lat odpowiadał za jego ochronę osobistą. Był to sir Connor, najlepszy wojownik zeszłej dekady, który wycofał się z pojedynków turniejowych ze względu na powagę objętego stanowiska.
Skryba poprawił okulary, patrząc się na gości znacząco. Tym razem postanowił nie uchylać rąbka tajemnicy publicznie. Nie chciał zepsuć opowieści osobom, które wolałyby ją usłyszeć od samego początku
Dziewczynka bardzo ciężko przeżywała rozstanie wymuszone klątwą Czarnego Rycerza. Mężczyźni herbu Niedźwiedź starali się zastąpić młodego Oriona. Romuald codziennie poświęcał kilka godzin na edukację Ellie. Drest z kolei zawsze przychodził wieczorem i całymi godzinami opowiadał wnuczce różne historie. Często były to bajki oraz legendy, rzadziej interesujące ciekawostki z historii Brytonii bądź jego własne wojenne przeżycia.
Skryba poprawił okulary, patrząc się na gości znacząco. Tym razem postanowił nie uchylać rąbka tajemnicy publicznie. Nie chciał zepsuć opowieści osobom, które wolałyby ją usłyszeć od samego początku
Osowiale wstał z łóżka i zaczął swój poranny rytuał. Najpierw starannie rozgrzał plecy, potem barki, ręce oraz prawą nogę. Dalej czekało go trudniejsze zadanie. Powoli usiadł i zaczął rękami zginać lewą nogę, postękując z bólu. Kiedy już skończył, odetchnął chwilę z ulgą i wytarł z czoła pot. Najgorsze było już za nim, została tylko jeszcze stopa. Pluł sobie w brodę, że ostatnio zaniedbał tego porannego rytuału. W konsekwencji już po miesiącu lewa noga znacznie gorzej współpracowała, słabo się uginała i kiepsko przenosiła obciążenie. Miał nadzieję, że uda mu się to szybko odwrócić.
Skryba poprawił okulary, patrząc się na gości znacząco. Tym razem postanowił nie uchylać rąbka tajemnicy publicznie. Nie chciał zepsuć opowieści osobom, które wolałyby ją usłyszeć od samego początku
Skryba poprawił okulary, patrząc się na gości znacząco. Tym razem postanowił nie uchylać rąbka tajemnicy publicznie. Nie chciał zepsuć opowieści osobom, które wolałyby ją usłyszeć od samego początku
W pomieszczeniu ponuro płonęły nieliczne świecę. Tuż przy oknie na dużym bujanym fotelu siedziała zgarbiona kobieta. Jej symetryczne rysy twarzy, niegdyś piękne, a teraz pokryte głębokimi zmarszczkami, zastygły w obolałym wyrazie.
Nie wiedział do końca, dokąd miał iść, więc chwilę błąkał się po zamku okrężnym korytarzem. W końcu znalazł służącą, którą poprosił o wskazanie pokoju swojej matki. Kobieta zaprowadziła go na miejsce, a on podziękował jej skinieniem. Tuż przed drzwiami zawahał się. Długo stał z ręką na klamce, ale w końcu zacisnął zęby i wszedł do środka.
Wieczorem ujrzeli wreszcie zamek. Znajdował się na wzgórzu i był otoczony dużym murem. Tuż przed ogromną metalową bramą był wykopany szeroki rów wypełniony wodą, przez który prowadził wąski, zwodzony mostek.