Nagle poczuł, że ma ochotę się mocno upić. Pragnął przynajmniej na chwilę uśpić lęk przed wątpliwą przyszłością. Szybko nalał piwa sobie i kompanowi oraz gestem dał znać kelnerce, żeby podmieniła beczkę.
Skryba poprawił okulary patrząc się na gości znacząco. Tym razem postanowił nie uchylać rąbka tajemnicy publicznie. Nie chciał zepsuć opowieści osobom, które wolałyby ją usłyszeć od samego początku.
Był to najmniej spokojny obszar ze wszystkich innych znajdujących się za murami miasta. Mieszkali tam głównie robotnicy, czeladnicy i rzemieślnicy. Zdaniem strażników miejskich dzielnica była w stu procentach bezpieczna, aczkolwiek jak sami przyznawali, te statystyki nie obejmowały bójek w karczmach. Sam komendant Valerian często mawiał, że porządny mieszczanin po ciężkim dniu w pracy, musi lać do mordy i po mordach.
Karczma, która jeszcze przed chwilą była pełna ludzi, w czasie zamieszania zdążyła opustoszeć. Część gości uciekło do swoich pokoi, a reszta, kiedy nadarzyła się okazja jak najszybciej opuściła lokal.
Przybysz opowiedział o pewnym ślepym żebraku o imieniu Aaron, który twierdził że pochodzi z rodu Genevieve. Twierdził to było mało powiedziane, zgodnie z relacją informatora Aaron uwielbiał się tym przechwalać i wyciągał ten fakt przy każdej możliwej okazji. Oczywiście absolutnie nikt mu nie wierzył.
Na tym skończyli rozmowę i zeszli zjeść posiłek. Przy stole ustalili dalsze kroki. Jednogłośnie stwierdzili, że spróbują zbadać wszystkie fakty i plotki dotyczące rodu Genevieve…
Skryba poprawił okulary patrząc się na gości znacząco. Tym razem postanowił nie uchylać rąbka tajemnicy publicznie. Nie chciał zepsuć opowieści osobom, które wolałyby ją usłyszeć od samego początku.
Skryba poprawił okulary patrząc się na gości znacząco. Tym razem postanowił nie uchylać rąbka tajemnicy publicznie. Nie chciał zepsuć opowieści osobom, które wolałyby ją usłyszeć od samego początku.
Co ciekawe, plotka zaczęła się od samej Cecylii Genevieve. Stara kobieta była znana ze swojej pazerności. Wielu naśmiewało się z niej, że za miedziakiem rzuciłaby się nawet w łajno. Każdy z nich bez wyjątku był zaskoczony faktem, że Cecylia postanowiła zignorować swoją zniszczoną ogniem posiadłość. Kupiła malutki domek na obrzeżach Genevieve, w którym spędziła ostatni rok swojego życia. Nie próbowała przywrócić blasku dawnej posiadłości. Nie próbowała także odzyskać pozostałego w domu majątku i tylko biernie przyglądała się jak był rozkradany. Dodatkowo przestała organizować turnieje, które były solidnym źródłem zarobku, chociażby ze względu na duże wpisowe. To wszystko było bardzo niepodobne do starej Cecylii.
Otaczał ich ogród pełen kontrastów. Z jednej strony było tam sporo ładnych wiekowych drzew, które mieniły się różnymi barwami robiąc piorunujące wrażenie. Z drugiej zaś było pełen zapuszczonych, dzikich krzaków, a ziemia była usłana wilgotnymi liśćmi o różnych odcieniach żółci i czerwieni. Spalona posiadłość znajdowała się nieco głębiej.